Mage Guild Wars

Fiore

Symbole

Herb: Długie, pomarańczowe rogi na brązowym tle we wzorze lasu.    Flaga: Pomarańczowe rogi na brązowym tle.    Dewiza: Spokojni jak natura

Mentalność

Jeśli jest coś, co można by było uznać, za cechę dominującą ludności Fiore stwierdziłbym, że to tolerancja. Oczywiście zachowana w granicach zdrowego rozsądku, nikt nie będzie patrzył z założonymi rękoma jak dokonuje się zbrodnia. Na wszystko inne patrzą jednak przyjaznym okiem nie wyrzucając nikomu odmienności, nie wywyższają się również ponad innych.   Ludzie ci są z reguły praworządni. Cieszy ich ład i harmonia, które są następstwem chętnie przestrzeganego prawa. Co za tym idzie, każdy obcy, który szanuje tą instytucje i nie wprowadza żadnych dysonansów, może cieszyć się szacunkiem i sympatią mieszkańców tego państwa, niezależnie od tego czy jest czarodziejem, czy też prostytutką. Najprawdopodobniej nigdzie nie znajdzie się lud bardziej gościnny, niż ten zamieszkujący lasy i równiny tego państwa.   Społeczeństwo tutaj jest w miarę wyrównane, oczywiście można zauważyć różnicę pomiędzy poszczególnymi stanami, ale nie przybiera to wielkiego rozdźwięku jak ma to miejsce w Ca-Elum czy Pergrande. Wśród szlachty powszechne jest mniemanie, że na szacunek poddanych lepiej zapracować sobie dobrocią a nie strachem toteż maluczcy są traktowani dobrze z należytym im szacunkiem. Raczej nie uświadczymy tu widoku pana okładającego chłopa szpicrutą. Może właśnie dla tego Fiorczycy dość krzywo patrzą na ludzi, którzy lubują się w stawianiu ponad innymi. Nie znają oni powodów, dla którego można by tak czynić.   Powszechnie znaną prawdą jest, iż mimo licznych kontaktów handlowych nieufnie spoglądają oni w kierunku zachodnich wysp. Grubą przesadą byłoby stwierdzenie, iż każdy mieszkaniec Fiore to anioł, jednak zdecydowana większość ma skłonność do zwykłej, może czasem trochę naiwnej, ludzkiej uczciwości. W przeciwieństwie do swych sąsiadów nie skłaniają się do spisków mających na celu polepszenie własnego bytu kosztem drugiego. Dla tego właśnie wyspiarze są traktowani nadal uprzejmie, jednak z pewnym dystansem, wynikającym z obawy przed staniem się ofiarą oszustwa. Nie traktują jednak nikogo jako swojego naturalnego wroga, przynajmniej dopóki nie okaże się, iż osobnik jest najzwyczajniej w świecie zły.

Polityka

W państwie większość władzy pozostaje w rękach króla, jednak i parlament nie pozostaje bez własnego udziału. Trwające kilka dni obrady są z reguły organizowane nieregularnie, a podczas ich trwania każdy, który został wydelegowany ma prawo zająć miejsce na mównicy i poruszyć sprawy, które uważa za najbardziej palonce.   Nie bez znaczenia, pozostaje również praworządna natura mieszkańców tego państwa. Prawa ustalane są tak, by faktycznie obywatelom wszelakiej maści powodziło się jak najlepiej, przez co ustalenia te są chętnie respektowane przez lud w każdym zakątku królestwa. Warto przy okazji wspomnieć, iż od jednej granicy do drugiej obowiązują te same ustalenia. W każdym miejscu można się spodziewać po egzekutorach prawa dokładnie tego samego. Król: Marcus IV Łagodny Marszałek Parlamentu: Lars Liman

Stroje

Wśród kobiet panuje odwieczna moda na kolory ciepłe, a dobór tego koloru nie podlega raczej żadnym regulacją. Tyczy się to zarówno szlachty, jak i stanów mniej znacznych. Ubieranie się w zimne barwy nie spotyka się z żadnym ostracyzmem ani szyderstwami jednakowoż z reguły czynią tak tylko i wyłącznie cudzoziemcy.   Kobiety preferują długie i zwiewne suknie, bardzo często ozdobione motywami kwiatów. Co wyróżnia ich na tle innych nacji bardzo rzadko decydują się na założenie gorsetu. Zapytane o powód takiego zachowania odpowiadają najczęściej, iż po prostu nie lubią się dusić i nie mają zbyt dużo zrozumienia dla osób, które ubiór taki preferują. Mają również bardzo delikatne podejście do wszelakich ozdobników i z reguły ograniczają się do złotego naszyjnika, w który wprawiony jest jakiś wspaniale oszlifowany kamień.   Wśród osobników płci męskiej nie powstał jakiś szczególnie wypracowany styl. Fraki wkłada się jedynie na poważne okazje i dzieje się inaczej tylko wtedy, gdy praca wymaga od człowieka odpowiedniego stroju. Jeśli chodzi o biżuterie spotykana jest ona najczęściej w postaci szlachetnych kamieni wprawionych w pierścienie na palcach.   Nieodłącznym elementem są kwiatowe wzory. Jeśli przejść się ulicą i przyjrzeć przechodnią spora większość z nich będzie miała wkomponowany w strój właśnie ten motyw. Najczęstszymi miejscami są rękawy, jednak często się zdarza, iż ulokowany jest na którymś boku spódnicy lub w zależności od gustu na całej jej powierzchni.

Stosunek do magii

Przemierzając aleje Magnolii, bądź podróżując malowanymi szlakami Fiore, nie trudno napotkać maga wokoło którego zbiera się gromada małych, piszczących i podskakujących dzieci. Dorośli, którzy zazwyczaj stoją obok przyglądają się magicznym sztuczkom, choć bardziej z zaciekawienia, niżeli jakiejś niepewności lub podejrzeń. Całość traktują jako zwykłą zabawę, nie biorąc pod uwagę faktu, że magia została stworzona w zupełnie innym celu.   Pytając zwykłego, przeciętnego mieszkańca zachodniego królestwa o opinię na temat magii, zawsze odpowie to samo. Strażnicy utworzeni przez Radę Magii mają jedno zadanie  - strzec pokoju. Oni posługują się magią, potężną lub słabą, jednak jej cel jest jeden. Być może właśnie dlatego u ludzi wyrobiła się taka opinia. Budowniczy, wznoszący ogromne budowle używa magii ziemi, malarz magii farb, a lekarz magii leczenia. Na wszystko to ludzie patrzą z akceptacją.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: Iceberg, Pergrande, Minstrel Neutralne: Desierto, Enca, Bellum, Heiwa, Chōwa, Chinmoku, Dokuritsu, Yōsei Negatywne: Ca-Elum

Pergrande

Symbole

Herb: Brązowa, długa broda z dwoma fanfarami po bokach na oliwkowym tle.    Flaga: Brązowa broda na oliwkowym tle.    Dewiza: Nie słuchamy, działamy.

Mentalność

Jak poznać kogoś, kto urodził się w Pergrande? Nie trzeba się nad tym zastanawiać, człowiek ten sam o tym poinformuje po jakiś pięciu minutach konwersacji. Królestwo to jest największe z całego kontynentu i jego obywatele nie przepuszczą żadnej okazji, by się tym poszczycić. Przekłada się to na ich waleczność, bo każdy bez wyjątku jest gotów bronić swojego królestwa wszelkimi dostępnymi narzędziami i sposobami.   Jest to lud dość ruchliwy nieznoszący takich rzeczy jak stagnacja, dywagacja czy niedomówienia. Wszystko jest realizowane natychmiast i dokładnie tak jak to sobie od początku zamyślono. Pozostają przy tym głusi na wszelakie argumenty, które mogłyby odwieść ich od zamierzonego celu. Rzadko również oddają się lenistwu pracując nad wyraz ciężko. W szczególności stany niższe, gdyż od tego głównie zależy ich byt.   Osobnicy ci patrzą z reguły przychylnie jedynie na ludzi z Minstrel i Fiore, którą są Pergrande kulturowo dość bliskie. Resztę traktują z nieufnością, a szczególną antypatią darzą ludzi z Ca-Elum, którzy jakoś nigdy nie chcą się zgodzić, iż państwo, do którego przybywają jest najbogatsze i w ogóle najcudowniejsze na świecie   Jeśli zaś chodzi o ulubione rozrywki najczęściej oddają się oni rzeczą typowo wysiłkowym. Karczmy pełne są ludzi, którzy siłują się na rękę, tudzież pojedynkują się na pięści, co jest notabene ulubioną rozrywką górniczej części społeczeństwa.   Szlachta tutaj kieruje się dość przestarzałym jak na te czasy kodeksem rycerskim i tak też lubią się tytułować. Ich jedyne zadanie polega na bronieniu ziem, ewentualnie przeprowadzaniu agresji na inne terytoria. Nie znaczy to, że spoczywają oni na laurach. Dorośli codziennie trenują rycerskie rzemiosło, a dzieci są wysyłane na wychowanie wojskowe, by na przyszłość zahartować ich ducha. Kobiety oddają się głównie nauce i to one stanowią kulturalny ośrodek dworu. To właśnie w Pergrande jest najwięcej kobiet uprawiających szeroko pojętą sztukę lub zajmujących się sprawami stricte naukowymi.   Stany niższe nie mają takich perspektyw. Mężczyźni najczęściej pracują ciężko w zawodzie, którego wyuczyli się od swojego ojca. Kobiety zajmują się domem.

Polityka

Mimo, iż mężczyźni odgrywają w tym kraju znacznie większą rolę spychając trochę kobiety na margines państwem rządzi królowa. Jasmin I jest osobą niezwykle władczą, a jej wola nie znosi żadnych sprzeciwów. Nie jest to niczym niezwykłym, gdyż jak długo trwa Pergrande tak długo trwa w nim podział feudalny i monarchia absolutna. Coś takiego jak parlament tutaj nie istnieje i tą formę rządów królowa ma w całkowitej pogardzie. Nie bez racji twierdzi ona, że opóźnia on jedynie podejmowanie decyzji.   Nie jest też zwolenniczką spokojnej dyplomacji. Gdy tylko coś przestaje jej się podobać natychmiast wzywa swych wiernych lordów i wysyła armię do miejsca gdzie zalągł się problem. Jeśli wróg godzi się na warunki wycofuję ją, jeśli nie przypuszcza atak. Nie postępuje jednak nierozważnie, potrafi ustąpić, gdy straty mają przewyższyć zyski. Królowa: Jasmine II

 

Stroje

Szlachta z Pergrande uwielbia nosić się z przepychem, dwór królewski tak nim ocieka, że porządny mieszkaniec Ca-Elmu zwymiotowałby od jego nadmiaru na dywan. Ostatnim krzykiem mody jest zielony, toteż cały dwór w Yubari i wszelakie północne okolice implementują ten kolor praktycznie w każdą szatę. Jednak nie miejcie złudzeń na tym się nie kończy, zarówno kobiece suknie jak i męski strój elegancji, napchany jest wszelakimi haftami, frędzelkami i innego tego typu przedmiotami mającymi uczynić strój o wiele bardziej wystawnym i prestiżowym. Drugim niezbędnym elementem jest złota nitka… Jeśli nie masz złotej nitki zostajesz automatycznie sklasyfikowany jako plebs, po czym wyśmiany i wyszydzony, a dla większości towarzystwa będziesz nie tylko bezguściem. Będziesz bezguściem biednym.   Południowej stronie moda na zielony, aż tak bardzo się nie udzieliła i często można trafić na brązowy będący jeszcze modny za panowania króla. Jednak zasada złotej nitki dalej obowiązuje.   Kobiety uwielbiają wciskać się w gorsety czyniąc swą talię jak najwęższą i jest to główny czynnik na który mężczyźni zwracają uwagę. Czym więcej zdobień znajduje się na sukni tym większy prestiż, toteż królują falbanki, frędzle bufiaste rękawy i wiele innych rzeczy, które czasem dla innych mieszkańców kontynentu wydają się dość ekscentryczne. Taka sama zasada tyczy się biżuterii, czym kobieta bardziej obwieszona wszelakimi świecidełkami, tym uznawana za lepszą, modniejsza. Najbardziej ceni się złoto, ale jeśli kogoś najzwyczajniej w świecie nie stać dopełnia resztę srebrem.   Mężczyźni nie ustępują kobietą w tej kwestii wcale, a wcale. Lubują się w przepychu równie mocno jak one. Jakiś formalny krój stroju nie jest określony, jednak musi on spełniać warunki przepychu. No i oczywiście zasadę złotej nitki.   Stanom niższym nie poświęcę tu wiele miejsca, gdyż ubierają się po prostu tak jak ich na to stać. Choć często pojawia się w tym stroju zielony.

Stosunek do magii

Jako największe państwo na świecie, posiada najróżniejsze osoby. Gildia Lamia Scale oraz jej członkowie traktowana jest na równi z innymi. Magów się tutaj nie wywyższa, nie czyni z nich nad ludźmi. Nie spogląda się na nich także spod oczu, nie bluźni na czarodziejów i nie napada tylko dlatego, że ktoś posiada magiczne zdolności i wykorzystuje je we własnych celach.   Niemniej, także i tutaj znajdą się te persony, które nie wytrzymają dłużej niż kilku godzin w towarzystwie maga. Mogą na nich patrzyć z grymasem, nie tolerować, lecz większego, brzydszego słowa nie powiedzą. Lamia Scale posiada dobrą reputację i być może to chroni magów znajdujących się wewnątrz granic Pergrande. Napomnę, że królestwo te jest pierwszym, jakie kiedykolwiek powstało. Kieruje się zasadami, które póki co akceptują magię w świetle dziennym.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: Fiore, Minstrel, Iceberg, Desierto, Enca Neutralne: Bellum, Heiwa, Chinmoku, Dokuritsu, Chōwa Negatywne: Ca-Elum, Yōsei

Desierto

Symbole

Herb: Białe, długie fale otoczone ciemnymi liniami na kanarkowym tle.    Flaga: Białe fale na kanarkowym tle.    Dewiza: Uważaj gdzie stąpasz.

Mentalność

Mówi się w niektórych kręgach, iż mieszkańcy Desertio są sypcy, jak piasek. Nie jest do końca wiadome, jakiż to poeta wykoncypował takie porównanie i co dokładnie przez nie rozumiał. Jeśli jednak popytać wśród mieszkańców kontynentu okazuje się, iż najczęstszą konotacją, jest oportunizm połączony ze wścibskością, brakiem zaufania i chęcią zysku. Nawet, jeśli patrzą na kogoś z ukosa, stają się bardziej kooperatywni po przedstawieniu im wizji, jakiejś intratnej korzyści. Podróżnika raczej nie spytają, czy w domu wszyscy zdrowi, ale nie omieszkają wyciągnąć informacji, o tym, co dzieje się na szlakach, którymi zdążał, czy też jak plasuje się sytuacja w miastach, które niedawno odwiedzał. Aktualizowanie informacji jest cenne, gdyż przy trybie życia, jaki prowadzą watro wiedzieć, gdzie można zarobić trochę grosza przy okazji postoju.     Nie muszę chyba objaśniać, że tam gdzie jest pustynia, jak sama nazwa wskazuje nic nie rośnie.  Jeśli zaś nie ma żadnych roślin nie może być mowy, o jakimkolwiek rolnictwie. Jest, więc oczywistym, że skoro nie ma rolnictwa nie ma też potrzeby stałego osiedlania się, toteż większość obywateli Desertio prowadzi raczej koczowniczy, czy podróżniczy tryb życia. Najczęściej prowadzą handel dobrami zdobywanymi z różnych źródeł, nie rzadko nielegalnych. Mniej przedsiębiorczy, ale bardziej bitni zatrudniają się, jako ochrona dla karawan kupieckich, które bardzo często są narażone na atak, jednej z wielu band rzezimieszków, krążących po pustkowiach i szukających okazji na zarobek cudzym kosztem. Królewska sprawiedliwość od zarania dziejów toczy wojnę z tym wadliwym elementem społecznym. Mimo wysiłków władz mieszkańcy nie mają złudzeń, że walka ta kiedykolwiek się skończy, z czego ukuło się powiedzenie „Jak przestaną napadać” oznaczające najczęściej wydarzenie, które nie ma prawa nadejść.     Niewielki procent ludności, który zdecydował się osiąść w stałym miejscu zajmuje się wszelakim rzemiosłem opartym na towarach dostarczanych przez kupców. Zatrudniają oni nie raz dorywczo pracowników, którzy zatrzymują się na jakiś czas w danym miejscu zamieszkania. Nie jest to z reguły długi okres, gdyż dla większości mieszkańców Desertio kulturowy model domu, jest najzwyczajniej obcy.

Polityka

Formalnie Desertio, jest królestwem, w którym obecnie władzę sprawuje Chirou II. W praktyce władza jego skupia się jedynie we większych osadach, którymi z nadania pustynnej korony rządzą tzw. Ludzie króla. W ramach swych dziedzin mają bardzo wysokie kompetencje, jednak nie sposób ogarnąć pieczą wielkich pustynnych połaci, z których te nadania głównie się składają. W Ca-Elum tych władców nazywa się szyderczo Panami niczego, gdyż z ich punktu widzenia włości takie wartości żadnych nie posiadają. Nie mają do końca racji, gdyż Ludzie króla są ludźmi najczęściej bajecznie bogatymi, a fundusze te zbijają na dobrze opodatkowanym handlu, który jest – jak już wcześniej wspominałem – zajęciem praktycznie rzecz biorąc narodowym.     Stroną nieformalną są tak zwani Warlordowie. Przywódcy grupy bandytów terroryzujących karawany i osady położone zbyt daleko od siedzib możnowładców, by zapewnić im odpowiednią ochronę. Władza Watażków leży w strachu, bo jakiż prosty człek odmówiłby bandzie uzbrojonych po zęby ludzi, którzy właśnie zajechali na ich podwórze. Zdarza się, iż któryś z Ludzi Króla wynajmuje Warlorda, aby ten dokuczył, jakiemuś jego sąsiadowi. Są to jednak przypadki z rzadka dokumentowane. Król: Chirou II

Stroje

Stosunek do magii

Ciężko powiedzieć, czy magiczne zdolności są akceptowalne w tych rejonach. Można rzec, że mieszkańcy Sunashi chętnie patrzą na maga, o ile mają z tego zysk lub pociechę. Desierto wypełnione jest niebezpiecznymi miejscami, które najczęściej okupowane są przez bandytów, zbrodniarzy lub zwykłych morderców. Ta ciemna masa posługuje się zaklęciami, bądź czarodziejskimi zdolnościami.   Dlatego właśnie podział społeczeństwa, jeżeli chodzi o stosunek do magii jest bardzo zróżnicowany. Niektórzy powiedzą, że nie mają nic przeciwko, jeżeli mag przejdzie obok nich. Mogą z nimi nawiązać relacje, mniejsze lub większe. Znajdą się też tacy, co na osobę z magią nie spojrzą, a przeklną i pobiją. Człowiek, który dba o własne dobro i posiada zdrowy rozsądek nie będzie trzaskał promieniami na prawo i lewo.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: Iceberg, Pergrande Neutralne: Enca, Bellum, Heiwa, Chinmoku, Dokuritsu, Yōsei, Minstrel, Fiore, Chōwa Negatywne: Ca-Elum

Enca

Symbole

Herb: Szara chmura na lekko błękitnym tle.    Flaga: Szara flaga z kilkoma czarnymi liniami.    Dewiza: Przebiegli we mgle.

Mentalność

Pomimo faktu, że król sprawuje władzę restrykcyjną, niemalże cały lud kocha go i szanuje. Nie łatwo jest opisać uczucia, jakie drzemią w każdym obywatelu tego państwa. Ogromny sentyment przykładają do tradycji, a także świąt okolicznościowych. Mężczyzna, kobieta, dziecko czy starzec, każdy czci władcę jak boga. W dni parzyste składają kwiaty na jego pomniku, oddając mu cześć. Co rok obchodzą dzień imienia króla, organizując huczne zabawy, choć i one są nadzorowane. Nie brak tutaj miejsc pracy, ani osób pracujących. Nikt się nie obija, a zarazem nie martwi o przyszłość. Dopóki wykonuje czynności, które nie zagrażają sytuacji w państwie, zapewnione ma dobre i w miarę komfortowe życie.    Do nieznajomych podchodzą dość sceptycznie. Zdarzają się jednostki rozgadane, szczególnie te, które nagminnie oblegają karczmy i bary. Potrafią dosiąść się do pierwszego, lepszego gościa i porozmawiać z nim jak brat z bratem. Istnieje i druga strona medalu. Społeczeństwo, które szanuje tylko i wyłącznie rdzennych mieszkańców. Na innych spoglądają spod oczu, traktując ich jak podczłowieka. Co prawda nie brak im kultury, choć przeszłość i władza wykształtowała pewne stereotypy na temat cudzoziemców.    Na terenie państwa brak także religii. A szczególnie zasad moralnych, które mogłaby ze sobą nieść. Przeważnie przykazania są skierowane na dobro, nie zabijaj czy nie kradnij. W tym kraju bogiem jest władca, a ten ustanawiając własne prawo, czyni z całego ludu istne marionetki. Posiada wpływy praktycznie wszędzie, dlatego też jest w stanie kontrolować całym tłumem w niemożliwie prosty sposób.    Mieszkańcy dbają o ojczyznę jak o rodzinę. Przede wszystkim o opinię i wizerunek. Ostatni dzień tygodnia poświęcają na sprzątaniu ulic, budynków, lasów czy parków. Każdy powie, że robi to dla własnego samopoczucia, choć prawda może być o wiele bardziej okrutna. Niemniej, nawet nieustająca mgła nie przeszkadza w tym, by miasto wyglądało czysto i schludnie. Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo, to tak zwane służby porządkowe dbają o wszystko. Niestety zdarza się, że dochodzi do morderstw i rabunków, choć przeważnie poza miastami. W miejscach mało obleganych przez ludzi - wsiach czy osadach. Władzom ciężko wytropić wszystkich przestępców, a z każdym rokiem przybywa ich coraz więcej.

Polityka

Jedyną i niepodważalną władzę sprawuje tutaj król. Zachłanny, acz bardzo inteligentny człowiek z długą, czarną bródką. Oprócz swego państwa, posiada wpływy na większości kontynentu. Ptaszyny jego doradców sięgają każdego zakamarka świata, sprawiając, że wie praktycznie o wszystkim. Doradcy Ci posiadają bierną rolę w polityce, mogą wyrażać własne opinie, choć nie są one w ogóle brane pod uwagę. Wiele długich lat król spędził na tronie, sprawując władzę samotnie. Według własnego mniemania nie potrzebuje pomocników, choć kontakty z innymi krajami stają się coraz bardziej ostrzejsze. Król: Mitsuru Chihiro

Stroje

Terytorium Enca słynie ze swego umiarkowanego klimatu. Ani tu ciepło, ani zimno. Przyodziać można praktycznie wszystko, od zwykłych koszulek do ciepłego polaru. Wykształtował się jednak jeden typ ubrań, który odróżnia rdzennych mieszkańców państwa. Przede wszystkim jest to płaszcz, często szary lub granatowy. Zapinany na rzepy z przodu ponad sercem, sięgający do ud z dość wysokim kołnierzem. Często zdobią go dwa nieco jaśniejsze paski, przechodzące wzdłuż szwów. U mężczyzn - spodnie długie, grafitowe, posiadające parę kiszeni z przodu, jak i na pośladkach. Buty dość wysokie z wyciętym przodem na palce, szyte tak, by zakrywały kostki. Nie za grube, na cienkiej podeszwie. U kobiet - spodnie beżowe nie posiadające kieszeni na pośladkach, jedynie te umiejscowione na udach. A także kozaki, bardzo wysokie (sięgające praktycznie kolan), zapinane na suwak. Włosy rozpuszczone, bądź spięte w specyficzną, półokrągłą fryzurę, podtrzymywaną za pomocą metalowych wsuwek.   Jeżeli chodzi o biżuterię, to nie występuje zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Mieszkańcy uważają ją za zbędną, a nawet szpecącą. Innym charakterystycznym elementem typowego obywatela jest parasol. Z reguły niepotrzebny, choć związany z dawną tradycją państwa. Noszony więc sentymentalnie. Warto napomnieć także o chustach. Jeżeli kobieta nosi czerwoną apaszkę zawiązaną pod szyją, to w ciągu dwóch lub trzech miesięcy wychodzi za mąż. Jeśli chusta jest koloru czarnego, to prawdopodobnie kobiecina przeżywa żałobę. Niebieska zaś oznacza status wolny, co wcale nie oznacza, że wszystkie niezajęte dziewczęta je noszą.

Stosunek do magii

Nie owijając w bawełnę, magii się tutaj nie toleruje. Nie występuje ona na porządku dziennym. Oczywiście, mieszkają osoby, które posiadają magiczne zdolności, choć oni wiedzą, by się nimi nie chwalić. Całe państwo pokryte jest bardzo gęstą, nieustającą mgłą. Nawet miasta i okoliczne wsie. Nie dość, że jest to idealna przykrywka, by dokonywać napaści, rabunków i morderstw, to połączenie tych czynników atmosferycznych z magią daje coś niesamowicie trudnego do przejrzenia.   Oprócz tego taką opinię wyrobili mieszkańcy po długich latach spędzonych na wojnie ze smokami. Oni dokładnie znają opowieści swoich rodziców, którzy zawsze twierdzili, że magia nie winna istnieć na tym świecie. A jak wiadomo, to co wpaja się młodym w ich dzieciństwie, zostaje już do końca życia. Przestrogi stały się prawem, który teraz kształtuje państwo. Zresztą, mówi się o tym na całym świecie. Magu, w Enca nie chwal się tym, co umiesz.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: - Neutralne: Minstrel, Desierto, Iceberg, Pergrande, Fiore, Ca-Elum, Chinmoku Negatywne: Dokuritsu, Bellum, Heiwa, Yōsei, Chōwa

Heiwa

Symbole

Herb: Czarny, eksplodujący wulkan z dużą ilością czerwonej lawy na bordowym tle.    Flaga: Eksplodujący wulkan na bordowym tle.    Dewiza: Nieprzewidywalni i wybuchowi.

Mentalność

By przetrwać w ciężkich warunkach, ludność potrzebuje przede wszystkim wsparcia. Rada Magii dba, by wszyscy mieszkańcy czuli się bezpieczni. W większym, bądź mniejszym tego słowa znaczeniu. Ciężko bowiem zapewnić dom wszystkim tym, którzy utracili dach nad głową poprzez nieustanne erupcje wulkanu. Brak jednego władcy także utrudnia sprawę, gdyż nie ma osoby, która mogłaby jednogłośnie podejmować decyzje za wszystkich. Sprawiło to jednak, że ludność Heiwa zaczęła ufać nieznajomym. Cieszą się na widok dodatkowej pary rąk, która mogłaby im pomóc. W szczególności stolica, która zaprasza turystów i podróżników, a także proponuje im pracę w zamian za kryształy. Taka praca to przede wszystkim pomoc w ewakuacji innych wsi, a także badanie czynnych wulkanów.    Heiwijczycy nie dbają jednak o normy. Bardzo często rozmnażają się, łącząc ówcześnie w związki z tej samej rodziny. Kazirodztwo nie jest dla nich zakazane, a wręcz występuje nagminnie. Nie posiadają boga, który wyznaczałby dla nich zasady. Robią wszystko to, co pomoże im przetrwać. Dla nich pojęcie miłości jest zupełnie czym innym, niż dla reszty świata. Mężczyźni posiadają żony, choć bardzo często je zdradzają. One jednak nie mają nic przeciwko. Wiedzą bowiem, że sytuacja w kraju nie jest na tyle stabilna, by zdolni do zapłodnienia nie wykonywali swych obowiązków. Bywa tak, że w jednym domu kobieta ma siedmioro mężów oraz dwudziestkę dzieci. Sąsiedzi wspomagają się wspólnie, nie ma rodzin bogatszych czy biedniejszych. Żywność rozdawana jest po równo. Tyle ile potrzebuje do przeżycia dana osoba, tyle też otrzymuje.    W kraju tym nie występuje pojęcie skromność. Zdarza się, że kobieta chodzi nago po mieście, a nikt nie zwraca na to większej uwagi. Praktykowane są także zawody prostytucyjne, zarówno przez kobiety jak i przez mężczyzn. Nawet, jeżeli takie osoby posiadają rodziny, o czym zostało wspomniane już nieco wyżej. Oprócz tego, ważne są dla nich tradycje i obyczaje. Z reguły nie odmawiają pomocy w obawie przed tym, że w przyszłości ktoś może im odmówić. Wystrzegają się także nieodpowiedniego języka; nie przeklinają, dbając by ich wymowa była płynna i czysta.

Polityka

W tym kraju nie ma władcy. Nie ma człowieka, który podejmowałby jednogłośne decyzje. A choć brzmi to bardzo dziwnie, to taką sytuację wypracował klimat. Nieustanne wybuchy wulkanów, które pustoszyły państwo, doprowadziły do rozłamu ludności. Mieszczaństwo przemieszcza się bez ustanku, a jedynie kilka miast stoi nienaruszonych. Wioski rządzą się swymi prawami, z reguły tymi narzuconymi przez naturę (choć zdarzają się i wyjątki). Sprawiedliwość wyznacza przedstawiciel wioski, wybierany przez większą ilość osób. Taka władza stara się porozumiewać z innymi regionami, choć bywa to bardzo utrudnione. Niemniej, państwo te nie izoluje się od innych.

Stroje

Niegdyś każdy mężczyzna i każda kobieta nosili to, co im się podobało. Teraz pomimo ciągłych nieszczęść, które doprowadziły do rozczłonkowania państwa, ubiór dla wszystkich mieszkańców jest ten sam. Dominującym kolorem jest z pewnością bord lub burgund. Kobiety noszą przewiewne, skąpe kamizelki, które kończą się ponad wysokością pępka. Z reguły odkrywają większą część obfitego biustu. Ich ręce pokrywają niezliczone ilości biżuterii, srebra lub złota. Bransoletki wite, w kształcie smoka, bądź węża. Nie brak także tatuaży. Nogi okrywają bardzo krótkie spódnice w kratę. Brak tu pończoch czy rajstop bowiem temperatura sięga czasem czterdziestu stopni. A z pewnością w takim stroju byłoby nie do wytrzymania. Kobiety upinając więc swoje włosy, coby ich szyja nie pociła się nadmiernie. Stopy pokrywają zaś cienkie buty z wyciętą górą, zapinane na jedną, wąską klamrę.    Mężczyźni także przyodziewają kamizelki, choć nieco dłuższe. Z reguły są rozpięte, ukazujące większą część torsu. Ramiona pokrywają tatuaże, a dłonie duża ilość pierścieni. Nogi spodenki, także bardzo krótkie, przeważnie zakończone jeszcze przed kolanami. Stopy zaś przewiewne, bardzo cienkie buty na lekkiej podeszwie, choć dostosowanej do srogich klimatów. Włosy ścinane są do zera, jeżyka lub dwóch, bądź trzech centymetrów. Z pewnością nikt nie miałby ochoty nosić długich kołtunów, które bez przerwy byłyby tłuste.    Jak wspominałem nieco wyżej, dominuje burgund, lecz nie zapominajmy o czerni. Z reguły ubrania są szyte na bazie ciemnego materiału, a dopiero w późniejszej fazie doszywane są bordowe wstawki i inne elementy.

Stosunek do magii

Zacznę od tego, że gdyby nie magowie, Heiwa nie przetrwałaby zbyt długo. Ludzie, którzy posiadają magię zdolną nieść pomoc są bardzo mile traktowani. Państwo położone na nierównych terenach z nadmierną ilością wulkanów, często spotyka się z niespodziankami w postaci wybuchów i erupcji. Lawa zalewa okoliczne małe miasteczka, a także wsie, a osoby z magicznymi zdolnościami pomagają w ewakuacji.   Poza tym, nie zdarzają się tutaj sytuacje, by mag był traktowany jakoś inaczej od normalnego człowieka. Powiesz komuś, że jesteś magiem, a on zaakceptuje to od razu. Opinia publiczna jest nastawiona bardzo pozytywnie na czarodziejskie sztuczki. Poza tym niektóre szkoły zachęcają, by magiczni uczniowie kształcili się u nich. Być może władza macza w tym swe palce, chcąc wyszkolić jak największą ilość tych osób, lecz kto wie.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: Chōwa, Bellum Neutralne: Chinmoku, Dokuritsu, Yōsei, Minstrel, Fiore, Desierto, Iceberg, Pergrande Negatywne: Enca, Ca-Elum

Chinmoku

Symbole

Herb: Dwie, czerwone dłonie uniesione do góry na ciemnym tle.    Flaga: Czerwona pięść na czarnym tle.    Dewiza: Bez zawahania.

Mentalność

Trochę lat minęło odkąd smoki utraciły władzę nad ludźmi, a Chinmoku prawdopodobnie rozwijało się najwolniej ze wszystkich państw. Terytorium pokryte gęstą, niemożliwą do wycięcia dżunglą stało się samą w sobie pułapką dla mieszkańców. Nie posiadając bowiem magii, wolno wycina się lasy, a tym bardziej stawia budynki, szczególnie mieszkalne. Przyrost naturalny z każdym rokiem malał, a przyczyniły się do tego w głównej mierze choroby, takie jak czarniak plamisty.    Okropne warunki zbliżyły do siebie ludność. Każdy mieszkaniec zaczął traktować sąsiada jak brata lub siostę. Po długim czasie dzięki wspólnej sile wznieśli wiele gmachów, sklepów czy innych budynków codziennego użytku. Wyłoniła się także stolica - Janguru. Niemniej, państwo jako całość nadal pozostawało zacofane. Brakowało im lekarstw, szczepionek, czy choćby zwykłego, acz prawdziwego szpitala. Tak ciężki tryb życia przeobraził się w niechęć oraz brak zaufania do nieznajomych.    Polowania na bezbronnych stały się tradycją. Czymś, za co nie można być ukaranym, a wynagrodzonym. Kto zabierze złoto od turysty, ten będzie mógł je zatrzymać dla siebie, pod warunkiem, że jedną trzecią odda władzom. W ten sposób państwo rozwijało i rozwija się. A podróżników nie brakuje, bowiem Chinmoku graniczy aż z trzema państwami. Tak więc rdzenni mieszkańcy nie będą wyrozumiali nawet dla kobiety, która jest błogosławiona. Dla nich liczy się przede wszystkim przetrwanie. Rodzina, to świętość. Każdy dba o bliźniego, jakby ten miał nie przetrwać kolejnego dnia.    Rada Magii próbowała interweniować wiele razy, by nie tylko wspomóc państwo w rozwoju, lecz nakierować ludzi na nową ścieżkę życia. Niestety, kraj nie przepada za magicznymi sztuczkami, dlatego też Miyaguchi został odesłany z kwitkiem w ręku. Oprócz rodziny i polowań, ważne są dla nich tradycje, szczególnie te związane ze smokami. Po ich odejściu narodziło się wiele religii, a ta najważniejsza nakazuje składanie ofiar. Z reguły są to zwierzęta, a że występuje ich tutaj wiele - składane bywają najróżniejsze gatunki. Czasem aligatory, a czasem nawet zwykłe kozy. Dla dzikusów ważna jest symbolika, złożenie jednej ofiary przedłuża rok panowania ludzi. Bardzo wielką wagę przykładają także do przesądów, nie polują w dni święte, a co dwudziesty dzień nie jadają mięsa. Dziki kraj, dzikie obyczaje.

Polityka

Na przestrzeni dwudziestu lat wyłoniła się dziesiątka godnych zaufania ludzi. Kraj ten nie posiada bowiem władcy, jednego króla, który wydawałby bezpośrednie rozkazy. Terytorium zarządza grupa wychowanych w nieszczęściu żołnierzy. Przede wszystkim są to osoby w miarę inteligentne (a na pewno wyróżniające się ilorazem od innych dzikusów), a także mające dobre podejście do zarządzania państwem. Swymi bezpośrednimi poleceniami dbają przede wszystkim o dobro ludności. Nie interesują ich sprawy zewnętrzne. Oczywiście, jak to się często zdarza, pod łapą trzymają zaufanych dowódców.

Stroje

To mężczyźni skupiają się na wyglądzie, nie kobiety. Chłopak, który wkracza w wiek dojrzewania przechodzi próbę, która polega na zyskaniu jak najbardziej obfitego zysku z polowania. Tuż po tym, jeżeli wszystko pójdzie po jego myśli, zostaje naznaczony czerwonymi falami na czole, a także czerwoną pięścią na plecach. Farby się zmywają, choć tatuaże już nie. A prawdziwi mężczyźni, Ci którzy za wszelką cenę bronią swojej rodziny, posiadają ich wiele. Czarny tusz wkuwany jest w ich ciało za pomocą prostych, małych i ostrych kolców pewnej rośliny. Kobiety zaś tatuują się tylko wtedy, gdy otrzymają specjalne wyróżnienie. Jest to jedna z bardziej przestrzeganych tradycji.    Jeżeli chodzi o ubiór, to nie ma ściśle określonego typu. Każdy przyodziewa to, co ma akurat pod ręką. Chinmoku to bardzo ubogie państwo, nie wspominając o tym, że zamieszkują je zwykłe dzikusy. Ich ciało zdobią szmaty wykonane z roślin, bądź ukradzionych materiałów. Kobiety noszą elastyczne, żółtawe liście na głowach, które do złudzenia przypominają chusty. Mężczyźni zaś naszyjniki wykonane z zębów pokonanych zwierząt, najczęściej aligatorów.    Nie brak tutaj czystej wody, a mimo tego ludność nie przepada za kąpielami. Nie dbają o własny wizerunek, gdyż według nich nie ma on żadnego znaczenia. Ich ciała często pokrywają różnego rodzaju plamy, skóry są ciemne i opalone przez słońce. Nie noszą prawdziwej biżuterii, gdyż ich na nią nie stać. Jak wspomniałem wyżej - naszyjniki, pierścienie i kolczyki mogą być wykonane z kości zwierząt. W zamian za to kochają przekuwać różne części ciała, takie jak nos, uszy, wargi czy nawet brzuchy i obojczyki. W takich miejsach przekładają kawałek zwierzęcego szkieletu.

Stosunek do magii

W odizolowanym od społeczeństwa miejscu ciężko zadbać o jakąkolwiek akceptację. Jeżeli jakiemuś rdzennemu mieszkańcowi nie spodoba się facjata, to będzie go napastował bez względu na to, czy posługuje się magią, czy też nie. Oprócz tego, podróżnicy poruszający się po zarośniętych terenach używają swych zdolności do zapewnienia odpowiedniego bezpieczeństwa. Nie ma tutaj żadnej gildii.   Nie wyrobiła się więc żadna opinia. Prawda taka, że mała ilość osób przybywa do tego kraju. Nie jest to teren zbyt duży, choć do najmniejszych także nie należy. Przebywa w nim mnóstwo agresywnych i niebezpiecznych zwierząt. Czasem wynajmuje się magów, by pomogli im w polowaniach lub podróżach. Niemniej, nie spogląda się na nich jakoś szczególnie. Podsumowując, stosunek do magii jest po prostu średni. Niektórzy akceptują, inni nie.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: - Neutralne: Chōwa, Dokuritsu, Yōsei, Minstrel, Fiore, Desierto, Pergrande, Heiwa, Bellum, Ca-Ellum, Enca, Iceberg Negatywne:-

Yōsei

Symbole

Herb: Złote skrzydła ze srebrnymi chmurami na różowym tle.    Flaga: Złote skrzydła na różowym tle.    Dewiza: Szybując w przestrzeni.

Mentalność

Ciężko na tym świecie spotkać osoby bardziej otwarte na nieznajomych. Każdy człowiek z wysokim wykształceniem, bądź ponad przeciętnymi umiejętnościami jest traktowany niezwykle luksusowo. Władze, a także administracja, w tym arystokracja, przyczynia się do zatrudniania jak największej liczby wyszkolonych ludzi.    Wewnątrz państwa nie brakuje żywności, ubrań, surowców mineralnych, ani pociech życia. Każdy ma prawo zwiedzić latający kraj, dołożyć własną cegiełkę do rozbudowy nowych świątyń, a także przyczynić się do wzrostu jego popularności. Jak już było wspomniane, ludność pozytywnie traktuje turystów, szczególnie magów, którzy mogą wnieść trochę radości w ich życie. Ulicami największych miast, a szczególnie alejami stolicy, przemieszcza się dziennie kilkanaście tysięcy ludzi. Nie brakuje im kultury, dobrego wychowania czy podstawowych manier.    Yōsei nie prowadzi wojen, a władze starają się utworzyć nieosiągniętą dotąd utopię. Osoby postawione na samej górze wymagają jednak przestrzegania pewnych zasad. Nie są one jakoś szczególnie ciężkie do pojęcia, choć zmieniane co miesiąc. Anna Pesowdire, regulator prawny dba, by wszystkie zapiski w regulaminach i zasadach przyczyniały się do rozwoju państwa. Dodatkowo warto wspomnieć, że każdy obywatel okazuje swój szacunek wobec arystokracji poprzez niski, acz krótki ukłon.    Starszy nad monetą także posiada ściśle określone obowiązki. Przede wszystkim dba, by najbiedniejsze osoby w kraju, chłopstwo czy inni robotnicy rozwijali się jak najszybciej. Dostarcza im potrzebnego surowca, o ile pozwala na to budżet kraju. Osobiście prowadzi stos ksiąg, w których na każdej kartce widnieją setki liczb.    Tradycji także nie można pominąć. Latające państwo posiada niezliczoną ilość świąt, a każde z nich obchodzi głośno i dosadnie. Ludzie kochają się bawić, a szczególnie wypić i zatańczyć. Trzy razy w roku urządzany jest dzień imienia, czyli moment w którym wszyscy mieszkańcy mogą poczuć się jubilatami. Podsumowując i dodając na sam koniec, nie ma na świecie pozytywniej nastawionego kraju, niżeli Yōsei.

Polityka

Państwem zarządca król - Sedric O'lah, określany mianem najwyższego. U swego boku trzyma najważniejsze, inteligentne i najbardziej wpływowe osoby. Większość z nich wchodzi w skład arystokracji, bardzo często mieszającej się w sprawy narodu. Jako stan uprzywilejowany, ich głos w mieście liczy się najbardziej. Powołana została także duża rada, licząca sobie dwadzieścia osób. Każdy z nich podpisuje kontrakty z innymi państwami na własną rękę, a gdyby któryś z nich okazał się niekorzystny w przyszłości, taka osoba zostałaby przynajmniej wydalona. Niemniej, jest to bardzo pokojowy kraj.    Arystokracja:      Główny doradca Philipie Salvrock      Starszy nad monetą Michael Avracon      Regulator prawny Anna Pesowdire

Stroje

Z ogólnodostępnych ksiąg wiadomo, że Yōsei nie jest najbogatszym państwem na świecie. Mimo tego nawet najzwyklejsze mieszczaństwo kocha chwalić się swymi najróżniejszymi strojami. Kolorem dominującym na ubraniach zarówno arystokracji, jak i obywateli jest błękit. Oczywiście wyjątki jedynie potwierdzają regułę. Zdarzają się bowiem osoby - a to prości chłopi, a to najbogatsi handlarze - noszący barwy czerwone, zielone, a nawet i żółte. Niemniej, typowym motywem jest właśnie niebieski. Powszechnie kolor ten kojarzy się z morzem, bądź niebem, do którego twórcy tak niemiłosiernie dążyli.    Arystokracja, czyli ci, którzy urodzili się w bogatych, znanych rodzinach, bądź stojąca bezpośrednio za nimi szlachta, kochają bawić się w płaszcze. Stan społeczny wymieniony jako pierwszy, reprezentuje swój kraj z jakże wielką dumą i powagą. Kolor ich powiewnych peleryn, których długość nie przekracza wysokości ud, waha się pomiędzy bielą, a błękitem. Im jaśniejszy odcień elementu tego ubioru, tym wyżej postawiona jest osoba. Nie trzeba więc tłumaczyć, iż tak zwana duża rada, bądź bezpośredni doradcy, a także członkowie bliscy bezpośrednio królowi, posiadają szaty jasne niczym świeżo wypolerowane, zadbane zęby.    Jeżeli zaś chodzi o mieszczaństwo, to tak jak już było wspomniane wyżej, przeważa niebieskość, a także specyficzny wygląd. Koronki, wysokie kołnierze, bardzo ciasne końcówki rękawów, bądź kilkanaście guzików na eleganckiej koszuli. Kraj ten eksperymentuje w świecie wyglądu, jeżeli można tak potocznie powiedzieć. Na płaszczach arystokracji, a także na ramionach wysoko postawionych, znanych, bądź lubianych osób, widnieją złote skrzydła - herb narodu.

Stosunek do magii

Kraj, który praktycznie wisi w powietrzu. Utrzymuje się od wielu lat za pomocą Magii Grawitacji. Kto byłby na tyle nierozważny, by sądzić, że magia w tym miejscu jest zakazana? Odwiedzając stolicę, a zarazem największe miasto tego państwa, spotkanie maga jest rzeczą oczywistą. Pracują oni wszędzie, gdzie tylko jest to możliwe. W które miejsce nie zwróciłbyś spojrzenia, tam odnajdziesz kogoś, kto posługuje się magicznymi zdolnościami.   Magowie zajmują także bardzo wysokie stanowiska. Cieszą się popularnością, szczególnie wśród młodych osób. Używają swych umiejętności do niesienia pomocy. W całym rejonie nie ma dużo zbrodni, być może dlatego, że jest on stosunkowo mały. Niemniej, pozwoliło to mieszkańcom wykształcić pozytywną opinię, która przejawia się w pełnej akceptacji magii, jak i magów.

Stosunki dyplomatyczne

Pozytywne: Ca-Elum Neutralne: Chinmoku, Dokuritsu, Chōwa, Minstrel, Fiore, Desierto, Heiwa, Bellum, Iceberg Negatywne: Enca, Pergrande