Mage Guild Wars

Po dosyć długiej podróży udało mi się dojść do góry w trzydzieści minut. Nie mogłem w żaden sposób skrócić sobie tej drogi, więc po prostu nie pozostało mi nic innego jak zwykłe pójście tam normalną drogą na piechotę. Zostały mi dwie godziny i trzydzieści minut czasu, czy zdążę? To pytanie pozostawało wiele do życzenia, ale zacząłem zdawać sobie sprawę, że to zadanie jest chyba trudniejsze niż sądziłem mając przed sobą widok bardzo dużych, stromych o kruchym podłożu gór. Ktoś to tutaj mieszka i jest zaznajomiony z tym klimatem nie będzie miał problemów, aby się tu poruszać. Problemem jednak mogło być to, że byłem pierwszy raz w górach i niezbyt byłem przygotowany na takie warunki. Moja wiara jednak była na tyle silna, że chciałem jak najszybciej to zakończyć i nie tracić niepotrzebnie czasu, a miałem go mało. Wobec tego otworzyłem mapę, którą dostałem od kobiety i zacząłem szukać drogi, która miała mnie zaprowadzić na polankę do której zmierzałem. Gdy znalazłem przejście minęło około piętnastu minut. Zważywszy na fakt, że zostały mi dwie godziny i piętnaście minut zbytnio nie myślałem i od razu chciałem dostać się na górę. Jednak gdy zobaczyłem wejście zrozumiałem, że mogę mieć z tym problem. Droga była wąska i nie wiedziałem czy w którymś miejscu nie natrafię na przeszkodę, która uniemożliwi mi dostanie się na szczyt. Mimo tego postanowiłem spróbować, dlatego wszedłem w szczelinę i zacząłem ostrożnie stawiać kroki, jeden po drugim.

Droga którą dobyłem przez szczelinę okazała się naprawdę nużąca i długa. Nawet nie chodziło o fakt jej długości, ale o przeszkody, które musiałem pokonać, aby iść dalej i nie patrzeć się za siebie. Mimo tego ani na moment nie przestałem wierzyć, że mi się uda. Było ciężko, ale jakoś szło. Parę razy miałem sytuację, że noga zaklinowała mi się między skałami, lecz nie było jakoś ciężko ją wyciągnąć. Zdecydowanie więcej problemów robiły przejścia na tyle wąskie, że nie byłem w stanie między nimi normalnie przejść. Tutaj akurat na moje szczęście skały się kruszyły przez co gdy pchałem ciało udało mi się jakoś przebrnąć przez nie. Piasek i maleńkie kamyczki podczas tego powpadały mi do ust, jednak nie było to jakieś wielkie zagrożenie, jeśli chodzi o moje życie. Przez ten czas, który straciłem na drogę nawet wymyśliłem już pewien plan jak wydostać się z powrotem, aby było szybko, więc naprawdę wziąłem to wyzwanie do siebie i nie traciłem czasu. W końcu udało mi się trafić na polanę, a zanim się na nią weszło na środku stało wielkie drzewo, którego liście sięgały aż do ziemi. Było ich całkiem sporo, więc postanowiłem wykorzystać ten fakt do ukrycia się między nimi przed zwierzętami. Na polance stały dwa jelenie, które były moim celem. Odległość była naprawdę nie wielka bo na oko mogłem wycenić ją na jakieś trzy metry. Stąd powinienem na spokojnie trafić moją magią jednego z nich i wydobyć z niego to co chciała kobieta. Polanka sama w sobie była mała, więc myślałem, że nie będę miał raczej problemu z upolowaniem tego jednego. Od razu przeszedłem do mojego planu. Chowając się za liśćmi drzewa podszedłem najbliżej jak mogłem stojąc dalej za nimi, a w moim ręku pojawił się lodowy ostry sopel. To właśnie nim już wcześniej nie raz przebijałem ludzi, więc ze zwierzętami nie powinno być problemu, gdy tylko miałem już go w ręce zacząłem biec w kierunku zwierząt, a gdy odwróciły się przodem do mnie, aby zobaczyć co się dzieje, wyrzuciłem ten sopel w jednego z nich w ten sposób, aby wbił mu się w gardło i aby zginął na miejscu. W razie problemów wyjąłem nóż i obserwowałem jak potoczy się sytuacja. Gdyby jeleń którego chciałem trafić zaczął uciekać, od razu podbiegł bym w jego stronę i silnym oraz szybkim ruchem ręki przeciął mu skórę od szyi do brzucha, aby nie mógł się ruszać. Było to możliwe, ponieważ stanąłem sobie w takim miejscu, że dosłownie dwa metry za mną znajdowało się wejście z którego jelenie przybyły, a przez rogi nie mogły wydostać się ścieżką z której ja przyszedłem.


Moja energia magiczna:
20.000 - 2.000 = 18.000

Statystyki:
Moje statystyki:
Siła - 30
Wytrzymałość - 25
Szybkość - 30
Reakcje - 25
Szybkość magii - 30
Wytrzymałość magii - 21
Siła magii - 21
Szybkość broni miotanej - 30

Kiedy utworzyłem sopel lodowy w dłoni wyszedłem z ukrycia jednocześnie powodując, że zwierzęta były zaskoczone bieżącymi wydarzeniami. Wyrzuciłem sopel lodu, a jeden z nich dostał nim prosto w szyję co nie spowodowało jego śmierci, a wywarło szok na jeleniu. Zwierzę stanęło na dwóch tylnych łapach, przednie zaś podniósł do góry i zaczął żwawo nimi poruszać. W tym momencie chwytając za nóż przeciąłem skórę od szyi aż do brzucha. Zwierzę skamlało głośno z bólu, jednak dla mnie to nie było nic nadzwyczajnego. W tym świecie panowała zasada, że to silniejszy zabija słabszego i to ja byłem tym lepszym, silniejszym. Ciało jelenia padło bezwładnie na ziemię. Przez chwilę jeszcze przechodziły go dreszcze, lecz nie była to zbyt długa chwila. Strużka krwi leciała z jego rany, którą zadałem mu na szyi oraz brzuchu. Drugi z nich się przestraszył i ku mojemu zdziwieniu przeskoczył mnie i uciekł. Byłem zdumiony, że potrafił tak wysoko skoczyć, lecz nie był mi on już potrzebny. Ja miałem jednego z nich i to mi zdecydowanie wystarczało. Nie myśląc zbyt długo szybko przeciąłem brzuch i tak jak było pokazane na książce rozcinałem dokładnie i powoli skórę oraz w środku, aby dostać się do narządów, które potrzebowałem i móc je wyciąć. Była to brudna robota, ktoś o słabych nerwach i wrażliwym żołądku na sam widok mógłby zwymiotować, lecz ja do takich ludzi nie należałem. Szybko uporałem się z zadaniem i teraz została mi tylko droga powrotna. Nie wiedziałem ile mi zostało czasu, a przypuszczałem że nie wiele, dlatego postanowiłem wykorzystać mój pomysł. Podszedłem do końca skał od strony tej z której przyszedłem, stojąc obok ścieżki przez którą się przeciskałem. Stąpając ostrożnie, aby kamień się nie pokruszył pod moimi nogami aktywowałem moją magię i przyłożyłem obydwie ręce do ziemi. W tym momencie pod nimi pojawił się magiczny okrąg i stworzyłem ślizgawkę, która umożliwiła mi zjechanie na niej z góry wprost na ziemię. Nie myśląc za wiele usiadłem na niej i lekko odepchnąłem się, aby znaleźć się jak najszybciej ziemi.


Moja energia magiczna:
18.000 - 5.000 = 13.000

Statystyki:
Moje statystyki:
Szybkość - 50 (30+20) - na ślizgawce
Szybkość - 30 - na ziemi

Ostatnio edytowany przez Silver (2018-11-06 18:36:07)

Stworzyłem ślizgawkę i natychmiast zjechałem nią w dół. Nie było czasu czekać, więc nie miałem innego wyjścia jak tylko się spieszyć. Droga przez którą zjechałem minęła mi dosyć szybko, nie było problemu raczej z samą jazdą. Kłopot jednak pojawił się, gdy z niej zszedłem. Jedna kostka podczas schodzenia utknęła w dziurze i szarpiąc nią za bardzo sprawiłem, że ją skręciłem. Teraz aby dojść na czas do kobiety mógł być problem, ale nawet to mnie nie powinno zatrzymać. Byłem twardy. Nie płakałem, ani nie krzywiłem się. Nie jedne gorsze obrażenia w życiu już przeszedłem i dla mnie takie coś to była błahostka. Mimo wszystko utrudniała ona znacząco drogę, ponieważ kulałem na jedną nogę. No cóż. Trzeba było jakoś wytrwać. Magii leczącej nie znałem żadnej, więc pozostało mi tylko i wyłącznie liczyć na szczęście z czasem.

z/t -> Pergrande -> Yubari -> Groty mieszkalne