Mage Guild Wars

Misja Prosta - Victor
Post #5

Posiadanie miejsca do spania było czymś idealnym, gdy następnego dnia czekał wysiłek związany z zadaniem. W końcu wiele osób nie miało nawet na co dzień takich wygód. Nie było pewności jak sprawdzą się takie łóżka podczas snu, lecz Victorowi najwidoczniej nie spieszyło się do tego testu. Sam statek zapewne również nie miał zbyt wiele ciekawych miejsc do zwiedzania, dlatego młody mag postanowił podziwiać widoki z pokładu. Po jednej ze stron można było dostrzec oddalający się ląd oraz port, z którego wypłynął statek. Z drugiej zaś ujrzeć można było ogromna ilość wody, która wydawała się nie mieć końca. To właśnie tam słońce powoli zbliżało się ku zetknięciu z horyzontem. Nawet jeśli Victor starał się ignorować muzyków, wiele osób mogłoby stwierdzić, że to co graja idealnie zgrywało się z tym widokiem. Zwłaszcza, gdy słychać było jedynie instrument Clair. Był to flet, choć wiele osób mogłoby stwierdzić, że wygląda nieco dziwnie. Zapewne było to przez fakt, iż miał na sobie wzorów i był większy od tych, które zazwyczaj się widuje. Jego dźwięk był spokojny i wyjątkowo miły dla uszu załogi, która nie mogła tracić czujności i wciąż obserwowała czy wszystko idzie zgodnie z planem. Zdaje się, że wielu z nich nie wyśpi się tej nocy.
Zajęło to całkiem sporo czasu zanim muzycy postanowili zrobić sobie przerwę. Thomas odłożył swój instrument na bok, co wyglądało dosyć niebezpiecznie, patrząc na bujanie się statku. Następnie poszedł nieco porozmawiać i pomóc załodze. Clair również początkowo się tym zajęła, jednak widząc Cię przy burcie postanowiła podejść.
-Mam nadzieję, że nie masz choroby morskiej.- odezwała się nieco prześmiewczo, widząc jak wciąż stoisz w tym samym miejscu.-Ładny widok, prawda? Właśnie dla niego wolę pływać statkiem. Co do samej drogi około południa powinniśmy być na miejscu, dlatego lepiej dobrze wypocznij przed tym.-mówiła opierając się o statek i patrząc w ciemne już niebo. W dłoni dalej trzymała swój instrument, wydawało się, że ceni go o wiele bardziej, niż jej towarzysz.-Mam tylko nadzieję, że wszystko będzie w porządku.- dodała już ciszej z wyraźnym zmartwieniem w głosie i dalej wpatrywała się w odległy horyzonty.

Misja Prosta - Victor
Post #6

-W takim razie powinieneś teraz korzystać kiedy tylko możesz. Również odwiedzanie kolejnych krain potrafi otworzyć nieco oczy.-powiedziała wpatrując się z nostalgią w horyzont, jakby czegoś w nim szukała. Po chwili dodała również, że wraz z Thomasem wrócą do kajuty nieco później i ruszyła w kierunku jednych z drzwi. Właśnie wtedy krople wody powoli zaczęły spadać z nieba. Widząc to załoga stanęła w gotowości wypatrując kolejnych zmian. Nie wpłynęło to jednak na plany muzyków, gdyż wyglądało, że nie dotyczyły one tym razem koncertu.
Victor skierował się od razu do swojej kajuty by skorzystać z rady Clair i wypocząć. Będąc w korytarzu mógł zauważyć, że drzwi do ich pokoju właśnie w tym momencie się zamknęły, co patrząc na słowa kobiety mogło być nieco podejrzane. Gdzieś z boku pewna osoba sprawdzała parę z kajut, jednak to nie on był tu najbardziej interesujący. Gdy mag otworzył drzwi swojej kajuty ujrzał wysokiego mężczyznę w średnim wieku, który cały był ubrany na czarno. Stał na środku pokoju rozglądając się po nim, jednak obrócił się słysząc otwierane drzwi. Spojrzał na maga z niebywałym zdziwieniem, jakby przerwał mu coś niezwykle ważnego. Szybko jednak oprzytomniał widząc powagę sytuacji.
-Przepraszam, wygląda na to, że pomyliłem kajuty.-powiedział wyjątkowo złośliwym i ironicznym głosem. Następnie od razu miał zamiar wyjść z pomieszczenia, ‘’przypadkiem’’ wpadając na Victora i szturchając go ramieniem. Wyglądało jednak na to, że nie spieszyło mu się do bezpośredniej konfrontacji, lecz wciąż było w tym coś dziwnego. Na samym korytarzu nie było żadnej osoby, zdaje się, iż wszyscy zebrali się w innym miejscu lub pilnowali statku.

Ostatnio edytowany przez Straznik 8 (2019-02-09 02:57:18)

Misja Prosta - Victor
Post #7

Victor postanowił nie dodawać do sytuacji kolejnych, niepotrzebnych problemów. Odpowiedział mężczyźnie w podobny sposób do tego co sam usłyszał, a następnie pozwolił mu odejść. Dla wielu zapewne było to słuszne rozwiązanie, brak jakichkolwiek informacji oraz bycie na statku nie dawały przewagi. Może był to faktycznie bardzo miły człowiek, który zapomniał w jakim miejscu jest jego kajuta? Co do samego mężczyzny to więcej niż wcześniej nie zrobił, oddalił się tylko idąc w stronę schodów prowadzących na pokład.
Mag mógł być zadowolony z siebie, w końcu przyczynił się do naprawienia ‘’pomyłki’’ związanej z podejrzanym mężczyzną. Wyglądało jednak na to, że nie miał zamiaru się tym długo przejmować i postanowił udać się na spoczynek. Trzeba przyznać, że to na czym spał nie było najwyższej jakości, twarde i trudne do jakiegokolwiek ułożenia się. Kołysanie statku, spowodowane zapewne deszczem i sporymi falami, również nie pomagało. Zdaje się, że jedynym zbawieniem był fakt posiadania w miarę wygodnej poduszki. Muzycy wrócili około godziny od przyjścia Victora i niemal od razu położyli się spać, zdaje się, że wszyscy byli już zmęczeni całym dniem.
   Nastał jednak poranek, witający wszystkich kolejną dawką ciemnych chmur oraz mniejszą niż wcześniej ilością deszczu. Przynajmniej osoba czyszcząca pokład miała mniej pracy na głowie. Większość osób obudziła się z samego rana, choć dla tych, którzy nie pilnowali statku nie było to wymagane. Snu tego dnia nie można było zaliczyć do jednego z najlepszych w życiu, lecz całe szczęście dodatkowe zmęczenie lub ogromne bóle nie były po tym odczuwane...może jedynie delikatne. Clair martwiła się nieco pogodą, mówiąc, że ostatnim razem była o wiele bardziej przyjazna. Mogło to nieco utrudniać sprawę, zwłaszcza, że około południa statek miał dobić do portu. Thomas jedynie przyznał jej rację, ciesząc się przy tym, że mają zapewniony powóz. Właśnie, Thomas. Początkujący mag nie miał wcześniej okazji przyjrzeć mu się z bliska. Była to zdecydowanie osoba nie wyróżniająca się z tłumu, słabe umięśnienie, średni wzrost oraz brązowe, przydługie włosy wyglądały jak u wielu napotkanych osób. Patrząc na jego ubiór można było stwierdzić, że raczej nie lubi wyróżniać się z tłumu, co niektórym mogło nie pasować do wizerunku muzyka. Jego odzież miała za każdym razem ciemne odcienie,a ich krój był tak prosty jak to tylko było możliwe. Wydawał się być raczej spokojną i milczącą osobą, również nie wpatrywał się w maga w taki sposób jak za pierwszym razem. Może dostał kazanie od Clair?
   Niemniej jeśli ktoś chciałby, było sporo okazji do porozmawiania. Na statku nie działo się zbyt wiele, można było usłyszeć co najwyżej błaganie pogody by nie pogorszyła się w najbliższych godzinach. W końcu po pewnym czasie wszyscy wiedzieli, że to ostatni moment na przygotowanie siebie, towaru lub też zabranie swoich bagaży. Pośród wody wyłaniał się upragniony port Minstrel.

Misja Prosta - Victor
Post #8

Deszcz nie ustawał, gdy statek powoli zbliżał się ku portowi. Początkowo atmosfera była nieco dziwna i w przeciwieństwie do wcześniejszego dnia, teraz każdy załatwiał swoje sprawy. Niestety sielanka się skończyła, gdy jedna z wyżej położonych osób zagoniła resztę do pracy. Victora jednak to nie dotyczyło, spokojnie stał w zabranym komuś płaszczu i obserwował ogrom wody wraz z pojawiającym się lądem. Udało mu się znaleźć nieco zadaszone miejsce znajdujące się zaraz obok drzwi prowadzących pod pokład. Niestety nawet mały wiatr wciąż sprawiał, że wiele z kropel wody leciało w jego stronę. Jedynym pocieszeniem był pomarańczowy płaszcz, dzięki któremu mógł uchronić się nieco przed deszczem, a i w tych barwach z pewnością wszyscy na statku mogli go zobaczyć i nikt przypadkiem na niego nie wpadnie. Wiele z osób dałoby wiele, żeby móc w tym momencie równie spokojnie nic nie robić, lecz czy na pewno było to takie doskonałe? Dotarcie do portu oznaczało jedynie dalszą drogę i brak bezpieczeństwa jakie zapewniał statek. Może jednak lepiej pozostawać pomocnikiem niż mieszać się w zlecenia od nieznajomych osób?
Statek dobił do portu, gdy dwójka muzyków wyszła na pokład. Clair miała przy sobie swój bagaż oraz parasol, zaś Tomas poza swoimi rzeczami przywdział jedynie nieco cieplejsze ubranie.
-W końcu Minstrel.-powiedziała kobieta z radością w oczach.-No to pora szukać reszty.-dodała, a następnie cała trójka mogła zejść ze statku żegnając się z załogą. Mag mógł zauważyć, że bagaże muzyków były całkiem spore. Poza plecakami mieli również łącznie trzy, sporej wielkości torby. Clair od razu po znalezieniu się na lądzie pobiegła pod coś co wyglądało jak puste miejsce na mały stragan. Podchodząc do niej można było zobaczyć na własne oczy wspaniały port. Był on wyjątkowo sporej wielkości, a większość miejsc na statki była zajęta. Nie brakowało tu również tłumów ludzi, nawet większych niż w Alei głównej Magnolii, lecz mimo to wciąż było to całkiem czysto, oczywiście jak na port. Zdecydowanie spora odmiana w porównaniu do miejsca, z którego statek wypłynął.
-Chyba znowu się zgubili... Victor mógłbyś mieć oko na nasze rzeczy? Musimy poszukać pozostałej dwójki.-powiedziała Clair odkładając torby na ziemię. Thomas po dogadaniu się z kobietą od razu udał się w celu poszukiwać, zaś ona czekała na odpowiedź. Cóż w tym miejscu nawet czekając można było porobić wiele rzeczy, w końcu w okolicy kręciło się wiele osób, zarówno mieszkańców jak i ludzi tu pracujących. Mag mógł swobodnie zdecydować co ma zamiar zrobić w najbliższym czasie, a poszukiwania niezmiennie trwały.

Misja Prosta - Victor
Post #9

Clair z pewnością ucieszyła się na zgodę maga, przez co wydawało się, iż czeka ją ciężkie zadanie. W końcu jak trudne może być szukanie paru osób? Twoje pytanie dało jej jednak trochę do myślenia, lecz po chwili przemówiła.-Nie, niestety nie mamy nic w tym rodzaju. Staraliśmy się raczej nie brać zbyt podejrzanych jak na nas rzeczy.-kobieta delikatnie zaśmiała się pod koniec, jakby trzymanie tego typu przedmiotów nie było dla niej zbyt normalne. Może nawet nie miała nigdy z nimi kontaktu?-Nie powinno być chwilowo żadnych problemów, tamta dwójka pewnie szlaja się po mieście, a tu jest dosyć sporo ludzi. Póki nie mamy przy sobie ważnych rzeczy nic nam nie grozi.-spojrzała z uśmiechem na swoje bagaże, które w tym momencie uważała za bezpieczne od wszelkich złodziei.-Nie powinno to zbyt długo zająć, przyjedziemy dokładnie w to miejsce, gdy tylko ich znajdziemy Teraz muszę ruszać, bo jeszcze zrobią coś głupiego.-dodała i ruszyła w kierunku zbliżonym do tego, w którym udał się Thomas.
   Wyglądało na to, że Victor został sam z bagażami swoich zleceniodawców. Wokół wciąż padał deszcz odstraszając od wychylenia się poza drewniany daszek. Rozglądając się można było dostrzec, iż ludzi wciąż nie ubywa. Na statku, z którego zsiadła nasza grupa wciąż wiele się działo. Co ciekawe trójka mężczyzn nie pomagała w zniesieniu towaru, lecz tak jak muzycy, zeszli ze statku i ruszyli w dalszą cześć portu. Jeden z nich, gdy mijał maga, zmierzył go złowrogim spojrzeniem, jakby życzył mu wszystkiego co najgorsze. Co ciekawe przypominał on kogoś, a druga z osób również nieco kojarzyła się w głowie Victora. Pierwszy z nich, który tak chętnie skoczyłby do gardła srebrnowłosemu, znajdował się w kajucie muzyków dzień wcześniej. Drugi zaś w tym samym czasie przechadzał się między innymi pokojami. Można było ich łatwo rozpoznać po charakterystycznym, czarnym ubiorze i oczywiście twarzach, których nie mieli zamiaru ukrywać. Niestety trzecia z osób przeszła tak, że nic poza faktem, iż był to mężczyzna nie mogło zostać dostrzeżone. Czyżby było jednak z nimi coś na rzeczy? Cóż można by nad tym długo rozmyślać, zwłaszcza, że czas swobodnie leciał na pilnowaniu bagaży. Trójka osób niestety zniknęła w tłumie tak szybko jak się pojawiła, nie dając magowi nawet momentu na odpowiedź, zaś Clair nie było widać na horyzoncie.
   Południe powoli się zbliżało, lecz muzyków wciąż nie było. Nie minęło na tyle czasu by się obawiać o nich, w końcu zapewne nie była to nawet godzina, jednak nuda mogła nieco doskwierać. Co jakiś czas przejeżdżał jakiś powóz wiozący towar z jednego miejsca w drugie, z prawej do lewej strony. Jak to zwykle bywa z monotonnym otoczeniem, wszystko co się wyróżnia jest łatwe do zauważenia. Dlatego też powóz jadący prosto na Victora był zapewne czymś dosyć wyraźnie odstającym od normy. Pojazdowi nie spieszyło się do zatrzymania, a odruchów hamowania nie można było w tym przypadku tak łatwo dostrzec. Dopiero około pięć metrów od samego straganu powóz się zatrzymał.
   -Ooo to ty jesteś Victor? Ciężko Cię zauważyć pod tym daszkiem.-powiedziała jedna z dwóch osób trzymających lejce koni. Z środka zamkniętego powozu, jakby z ogromną złością, wybiegła bardzo znajoma już magowi kobieta.-Kiedy w końcu się nauczycie normalnie prowadzić? Mogliście doprowadzić do wypadku!-Clair zaczęła robić im, jak można się domyślić kolejne, kazanie na temat ich zbyt beztroskiego zachowania. Była tym tak przejęta, że zapomniała nawet powiedzieć cokolwiek do Victor’a. Całe szczęście po pewnym czasie mówienia nieco się uspokoiła, choć bez oberwania po głowie się nie obeszło. Zmusiła również dwójkę nowych osób przyodzianych w płaszcze do przeprosin, i sama też się dołączyła. Zapowiada się dosyć ciekawe towarzystwo...

Misja Prosta - Victor
Post #10

Mag zdawał się nie przywiązywać dużej uwagi do zdarzeń, które go otaczały i podchodził do wszystkiego z jak największym spokojem. Choć wcześniejsza trójka tajemniczych mężczyzn wyjątkowo zdołała na niego płynąć to fakt ich szybkiego zniknięcia sprawiał, iż nie miał czego się w tym momencie obawiać. Jak słusznie powiedział Victor, najlepszym wyjściem było szybkie wyruszenie w dalszą drogę. W końcu kto chciałby spacerować teraz po deszczu? Oczywiście nie licząc większości ludzi mieszkających i pracujących w porcie.
  -Tak, powinniśmy jak najszybciej wyruszać. Były jakiś problemy podczas naszej nieobecności?-zapytała kobieta już nieco spokojniej, a dwójka nowych osób obok niej wymieniała parę zdań. Po chwili nadszedł moment na przedstawienie się, w końcu mimo, że wszyscy spotkali się jedynie na dzień drogi to grzeczność wciąż to nakazywała.
   -To są Sam i Shane, pozostała dwójka z naszej grupy. W takim składzie będziemy już podróżować do końca.-mężczyźni podeszli pod daszek maga, chcąc uścisnąć mu dłoń na powitanie. Dopiero wtedy zrzucili kaptury swoich ciemnych płaszcz, a Victor ujrzał dwie niemal identyczne osoby. Gdy stali obok siebie można by mieć wrażenie, iż to nam nieco dwoi się w oczach. Oczywiście sama kobieta wspominała dwa imiona, więc ten scenariusz raczej odpadał. Jak to zwykle bywa, gdyby przyjrzeć im się bliżej można by dostrzec w nich drobne różnice, lecz najważniejsza z nich była początkowo niewidoczna. Otóż Sam posiadał o wiele dłuższe włosy sięgające za ramiona, choć również mające czarną barwę, co było możliwe do dostrzeżenia, gdy wspomniana osoba wyciągnęła je zza płaszcza.
   -Miło C ię poznać.-powiedzieli oboje w momencie witania się z magiem.
   -Niestety nie będziemy mieć czasu na rozmowy przez to, że prowadzimy powóz. Trochę szkoda mi tego.-powiedział Shane delikatnie się śmiejąc. Jak na mężczyzn w średnim wieku, co oznaczało, iż byli najstarsi z grupy, mieli dosyć luźne podejście do otaczającego ich świata. Cóż, każdy inaczej sobie radzi z rzeczywistością.
   W końcu po krótkim przedstawieniu nadszedł moment dania bagaży do powozu, a raczej na niego jak w tym przypadku. Miejsca w środku nie było wystarczająco dla osób i toreb, lecz był on już wcześniej przystosowany do umieszczenia bagaży na górze pojazdu i zabezpieczenia go linami. Dodatkowo Sam dał na nie specjalną płachtę, dzięki której z pewnością nie zmokną. Największym wynalazkiem świat to nie było, lecz mimo to pozornie kiepska konstrukcja była w stanie wszystko utrzymać w miejscu, a przynajmniej tak zapewniała dwójka braci.
   Gdy wspomniany duet kończył przygotowania do dłuższej podróży, reszta mogła spokojnie wejść do środka pojazdu. Faktycznie było w nim nieco mało miejsca. Dwie ławki naprzeciwko siebie stały w takiej odległości, że bardzo wysokie osoby miałyby problem z niezahaczaniem o tych siedzących naprzeciwko. Również zmieszczenie większej ilości osób niż cztery, mogło być niebywałym wyzwaniem. Clair razem z Thomasem usiedli obok siebie, pozostawiając magowi drugie miejsce całe wolne. Z pewnością czekała ich długa droga, choć całe szczęście nie przebyta w samotności. Aktualnie Sam i Shane dokańczali przygotowania, a następnie musieli przejść do, tym razem pokojowego, opuszczenia portu, dlatego było bardzo spokojnie. Zapewne okazji takich jak ta będzie mnóstwo w tym czasie, jednak jeśli tylko pozostawały jakieś niejasności, to był idealny moment do ich rozwiania.

Misja Prosta - Victor
Post #11

Dotychczasowy brak problemów z pewnością mógł uspokoić nie tylko Clair, ale i całą grupkę podróżników. Niestety zdaje się, że osoby odgrywające rolę ochroniarzy nie mają w zwyczaju odczuwać w takich momentach ulgi. W końcu co jeśli jest to jedynie cisza przed burzą? Niemniej początek minął w spokojnej i raczej miłej atmosferze. Nawet z środka można było z łatwością wyczuć jak ciężko jest wydostać się z portu w momencie największego ruchu. Ciągłe zatrzymywanie się i czekanie, aż inni łaskawie odjadą lub się odsuną. Mniej cierpliwe osoby z pewnością mogłyby nie przejść pomyślnie tej próby przejazdu, nawet coraz mniej dziwny stawał się fakt wcześniejszego, szalonego przejazdu braci, którzy najwidoczniej mieli wtedy jedyną okazję na przedostanie się przez tłumy. Tym razem szczęście mniej dopisało, dlatego czas wyjazdu nieco się przedłużył.
   Zdecydowanie o wiele ciekawiej było w środku wiezionego pojazdu, czemu przydałoby się nieco przyjrzeć. Victor całkiem sprytnie wymyślił, iż o wiele wygodniej będzie mu zaleźć się w całości na ławce. Nikt nie wydawał się mieć cokolwiek przeciwko temu, a sam mag mógł cieszyć się brakiem przypadkowego kontaktu z innymi. Plecami mógł oprzeć się o jedną z drewnianych ścian powozu, zaś jego nogi musiały pozostać zgięte w kolanach. Póki co sama pozycja nie wydawała się być bardzo niewygodna, a miejsca nie było tak mało by musiał przytulać się do swoich nóg. Jednak kto wie jak będzie w dalszej drodze?
   Victor nie miał niestety zbyt wiele do robienia, a możliwość obserwowania otoczenia miała jedynie dwójka prowadząca powóz. W końcu jednak zdecydował się na zadanie dręczącego go pytania. Chęć rozmowy była z pewnością zaskakująca, lecz jeszcze dziwniejsze dla towarzyszy były same wypowiedziane słowa. Nawet Thomas spojrzał na maga z ogromnym zdziwieniem, a następnie wzrok obojga muzyków spotkał się i to niemal w tym samym momencie.
   -Nie wydaje mi się, zdarzało nam się pływać z nimi już kilka razy i jakimś cudem udało się ze wszystkimi pozostać w przyjaznych kontaktach.-powiedziała rozkojarzona kobieta patrząc w stronę maga i próbując ułożyć w głowie dalszą część opowiedzianych wydarzeń.-Po naszej rozmowie… to było zaraz po koncercie, prawda? To jest niemożliwe, cała załoga spotkała się wtedy z kapitanem.-nerwowa się zaśmiała i spojrzała w stronę towarzysza siedzącego obok niej, jakby to on miał znać odpowiedzi na wszystkie pytania. Ten zaś wydawał się bez słów rozumieć czego Clair chce się dowiedzieć.
   -Załoga pozostaje w tym samym składzie od lat, nie słyszałem by ktoś dołączył do nich w ostatnich dniach. Za to wtedy na zebraniu...założyłbym się, że byli dosłownie wszyscy. Nawet osoby pilnujące kursu po sprawdzeniu wszystkiego udały się na moment do nas.-przemówił w końcu milczący całą podróż Thomas. Wydawało się, iż bardzo dobrze zna załogę statku, może nawet są jego przyjaciółmi? To jednak nie było w tym wszystkim ważne, ponieważ Clair rozmyślająca nad tym wszystkim po chwili wyglądała jakby parę rzeczy połączyło się w jej głowie.-Moment...powiedziałeś, że po zejściu ze statku ktoś Cię minął? Przecież wszyscy powinni zajmować się wtedy rozładowaniem towaru.-Zapytanie dwójki muzyków o tajemnicze postacie zaczęło nieco komplikować sytuacje. Choć może wręcz przeciwnie, dopiero teraz wątki zaczynały logicznie układać się w całość? Niemniej póki co o samych osobach mag dowiedział się niewiele. Co zrobi z tą całą zagmatwaną historią, która przecież nie jest kompletnie jego sprawą? Pora na kolejną dawkę pytań, zostawienie sprawy w spokoju, a może dla bezpieczeństwa dokładniejsze obserwowanie otoczenia?

Powoli opuszczamy port, więc w następnym poście tutaj możesz zrobić z/t do Terenów Minstrel.